Σε μια ψηφιακή συζήτηση, ένας συνάδελφός μου, που εργάζεται στην "Telegraph" μου μετέφερε το περιεχόμενο μιας σύντομης συνομιλίας που είχε με αντικείμενο το ελληνικό πρωτάθλημα με το "κεφάλι" της Αρσεναλ από τον Ιανουάριο του 2009. Τυχαίνει αυτό το κεφάλι να σκέφτεται και λίγο ελληνικά. Το επιβάλλουν οι ρίζες του Ivan Gazidis, διότι, σαν Γκαζίδης, ο 46χρονος Νοτιοαφρικάνος έλκει την καταγωγή του από την Ελλάδα. Και το ξέρει.
Ο Gazidis έφερε το ελληνικό πρωτάθλημα ως παράδειγμα πρωταθλήματος που δεν σέβεται τον εαυτό του και τους πελάτες του. Και το έβαζε στη σύγκριση με το αμερικάνικο, ένα πρωτάθλημα που μελέτησε και περίπου διηύθυνε με μεγάλη επιτυχία, τέτοια που του έδωσε διαβατήριο για το Λονδίνο και την Αρσεναλ.
Στην συζήτηση με τον συνάδελφό μου αναρωτήθηκα αν προσπάθησε ποτέ η διοίκηση του ελληνικού πρωταθλήματος να κλέψει λίγη από τη γνώση ενός τόσο σημαντικού στελέχους του ευρωπαϊκού, πλέον, ποδοσφαίρου, που βλέπει τη χώρα με συμπάθεια. Ρώτησα τον εαυτό μου ποια και πότε ήταν η τελευταία φορά που το ελληνικό πρωτάθλημα προσκάλεσε ευρωπαίους διοικητές του ποδοσφαίρου για να ζητήσει μια εμπεριστατωμένη άποψη σχετικά με το τι δεν πάει εδώ καλά και έχουμε το ποδόσφαιρο που βλέπουμε. Επρεπε να ξύσω το κεφάλι μου, να φτάσω πίσω στα τέλη της δεκαετίας του '90 για να θυμηθώ κάτι τέτοιες απόπειρες, οι οποίες εξαντλήθηκαν σε γεύματα και φωτογραφίες σε κεντρικά ξενοδοχεία.
Αυτή την εποχή ο μόνος που νοιάζεται να αλλάξει προδιαγραφές στο πρωτάθλημα είναι η Nova, που το χρυσοπληρώνει και το βλέπει να ξεφτίζει επικίνδυνα. Οι υπόλοιποι; Μπάνιο, εφημερίδα, μεταγραφές, μαύρα, κουπόνι κι άγιος ο Θεός.
