Κι εκεί που νομίζεις ότι έχει καταλυθεί το σύμπαν και ετοιμάζεσαι να σηκώσεις τα χέρια ψηλά, εμφανίζεται, ευτυχώς για την αξιοπρέπεια και την ηθική του ποδοσφαίρου, ένας Σάββας Κωφίδης και σου επιβεβαιώνει ότι όσα σκέφτεσαι και νιώθεις πάνω σε αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στη ζωή του Ηρακλή δεν έχουν καρφωθεί στο κεφάλι σου επειδή είσαι υπερβολικός, ρομαντικός, εμπαθής με τον Ηρακλή, ή παράλογος, παρά μόνο επειδή είσαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος με φυσιολογικό σύστημα αξιών εγκατεστημένο μέσα σου και αντιμετωπίζεις το όλο ζήτημα με την κοινή λογική.
Ευτυχώς για τον Ηρακλή υπάρχουν φωνές σαν του Κωφίδη, για να αποκτήσει συνείδηση του εγκλήματος που διαπράττει. Της αυτοκτονίας δηλαδή, διότι περί τέτοιας πρόκειται. Αναζητήστε, αν δεν την έχετε διαβάσει, την τελευταία συνέντευξη του Κωφίδη στην εφημερίδα "Μακεδονία". Ο Κωφίδης έβαλε τον Ηρακλή να κοιτάξει τον εαυτό του στον καθρέφτη, μήπως και ντραπεί γι' αυτό που κάνει και το σταματήσει έστω και την τελευταία στιγμή. Δεν ελπίζω ότι θα αλλάξει ο Ηρακλής. Χαίρομαι όμως που δεν έχει καταφέρει να αλλάξει τους ανθρώπους που τον αγαπούν, σαν τον Κωφίδη.
