Μια φορά στη ζωή μας; Όχι, το κάνουμε πολύ πιο συχνά

Ηταν μια ιδέα του Χρήστου Σωτηρακόπουλου. Την αγκάλιασαν αμέσως ο Βασίλης Παπαθεοδώρου και ο Θανάσης Ασπρούλιας, δύο δικά μας παιδιά, της αθλητικής δημοσιογραφίας που έχουν κάνει ένα τολμηρό και πολύ αξιόλογο βήμα, αυτό της έκδοσης αθλητικών βιβλίων. Η ιδέα του Χρήστου ήταν να μαζευτούμε αρκετοί αθλητικοί δημοσιογράφοι και να φτιάξουμε μια συλλογή από βιωματικές ιστορίες, δηλαδή με μια ιστορία που είχε ο καθένας μας να διηγηθεί, ένα από τα βιώματά του που το ξεχωρίζει και έχει νόημα να το μοιραστεί με ανθρώπους που αγαπούν τον αθλητισμό, για να φτιάξουμε ένα βιβλίο που θα πωληθεί με αποκλειστικό σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για την ενίσχυση παιδιών που την έχουν σήμερα ανάγκη. 

Στη συνάντησή μας, ένα μεσημέρι, όταν καθίσαμε καμιά 15αριά άνθρωποι σε ένα τραπέζι για να το κουβεντιάσουμε και να προβληματιστούμε δημιουργικά, έζησα μια από τις ελάχιστες τόσο καλές στιγμές που έχω ζήσει σε 20 χρόνια αθλητικής δημοσιογραφίας στους δημόσιους χώρους συναναστροφής με συναδέλφους μου. Ναι, στο γραφείο μου διαχρονικά περνούσα από καλά έως υπέροχα. Εξω από εκεί όμως πολύ σπάνια μου διδόταν η ευκαιρία να νιώσω καλά, να “καμαρώσω” για την κοινωνία των ανθρώπων αυτής της δουλειάς, και να με γεμίσει το πνεύμα μας. 

Το “Μια φορά στη ζωή μας”, το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “MVPublications”, και θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία, δεν είναι η πρώτη μας καλή πράξη. Ο ίδιος γνωρίζω αναρίθμητες, και τις εκτιμώ βαθύτερα ακριβώς επειδή δεν τις μοιραστήκαμε, δεν έγιναν και δεν γίνονται γνωστές, ακριβώς επειδή δεν ήταν show off. Ούτε αυτή εδώ είναι μια επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας από την πλευρά μας, τουλάχιστον όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι. Παίρνει δημοσιότητα και προβολή μόνο επειδή την έχει ανάγκη προκειμένου να φέρει το προσδοκώμενο αποτέλεσμα, δηλαδή να πουλήσει πολλά αντίτυπα ώστε το μέγεθος των κερδών από αυτό να μεγιστοποιηθεί και να πάνε όλα αποκλειστικά για την ενίσχυση του “Ελπίδα”, για τα παιδιά που παλεύουν με τον καρκίνο. 

Είναι η πρώτη φορά που γράφω για ένα βιβλίο και δεν έχω διάθεση να σας γράψω λέξη σχετικά με το περιεχόμενό του. Θέλω να πιστεύω ότι θα κερδίσετε μέσα από την ανάγνωσή του. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι θα κερδίσουν όπλα για να πολεμήσουν τα παιδάκια που δίνουν την μάχη με τον καρκίνο. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο υποσχόμενο ανταποδοτικό όφελος που μπορεί να έχετε ως αναγνώστες αυτού του βιβλίου. Δεν ξέρω αν θα γίνετε πλούσιοι σε γνώση και εμπειρία όταν θα κάνετε κτήμα σας το βιβλίο. Είμαι όμως βέβαιος ότι θα γίνετε πλούσιοι σε συναισθήματα. 

Ολοι εμείς δεν κάναμε τίποτα, κυριολεκτικά. Ηταν σαν να δώσαμε μια φιάλη αίμα, δηλαδή μια σταλιά χρόνο απ' τη ζωή μας. Ολα τα “μπράβο” αξίζουν στον Βασίλη Παπαθεοδώρου και τον Θανάση Ασπρούλια. Δυο παιδιά που εργάζονται επαγγελματικά, πολύ, για να φτάσει αυτό το βιβλίο στα χέρια σας, που έβαλαν κόπο και έκαναν έξοδα για να ετοιμαστεί αυτή η έκδοση, σε αντίθεση με όλους εμάς που απλώς χαρίσαμε μια ιστορία μας και δώσαμε λίγο απ’ τον χρόνο μας για να συντάξουμε τη διήγησή της. 

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό το βιβλίο, πατήστε εδώ. 

Μια συζήτηση με τον συγγραφέα του βιβλίου "Messi"

Την περασμένη Παρασκευή είχα την πολύ ενδιαφέρουσα και διδακτική εμπειρία της συνομιλίας με τον Gulliem Balague, τον αθλητικό δημοσιογράφο - συγγραφέα του βιβλίου "Messi", που κυκλοφόρησε στις 6 Δεκεμβρίου, με την άδεια της οικογένειας του Αργεντινού σούπερ σταρ για να διηγηθεί την ποδοσφαιρική και ανθρώπινη ιστορία του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στον πλανήτη. Αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία μας μπορείς να τη βρεις πατώντας εδώ. 

Η αγαπημένη μου Εθνική αρχίζει τους πιο σημαντικούς αγώνες της

Είμαι πολύ ταυτισμένος με αυτή τη γενιά. Ηλικιακά, βιωματικά, επαγγελματικά. Μεγαλώναμε παράλληλα, συναναστρεφόμουν πολλούς εξ αυτών, μου μοιάζει με την τάξη μου στο σχολείο, τους συμμαθητές μου.

Χρόνια τώρα επιμένω ότι αυτά τα παιδιά, οι Πρωταθλητές Ευρώπης της Εθνικής ομάδας είναι η βαρύτερη ζωντανή κληρονομιά, όχι μόνο του ποδοσφαίρου αλλά, θα μπορούσαν να είναι, και της κοινωνίας.

Χρόνια τώρα επιμένω ότι, τώρα που στην συντριπτική πλειονότητά τους έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση, πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δύναμη της αγάπης των Ελλήνων για αυτούς και να αναπτύξουν κοινωνική, όχι μόνο αθλητική, δράση για να δώσουν πίσω ένα μέρος της αγάπης που έχουν εδώ και μια 10ετία εισπράξει απλόχερα. Γι' αυτό και χάρηκα πολύ με την ιδέα τους να καθιερώσουν έναν ετήσιο χριστουγεννιάτικο αγώνα προκειμένου να συγκεντρώνουν χρήματα που θα μοιράζουν οι ίδιοι σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Και θα χαρώ πολύ αν υλοποιήσουν έστω ένα μέρος των σχεδίων και των οραμάτων τους για την καθιέρωση μιας ομάδας πρώην διεθνών ποδοσφαιριστών που αναπτύξει φιλανθρωπική και κοινωνική δραστηριότητα.

Η σοβαρή αρχή γίνεται την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη, στην Τούμπα, που θα έχει τη χαρά να φιλοξενήσει την Euro 2004Εθνική ομάδα σε έναν αγώνα με αντίπαλο την μεγάλη Εθνική Ρουμανίας του Γκεόργκι Χάτζι, την πιο σημαντική Εθνική στην Ιστορία του ρουμανικού ποδοσφαίρου, με ένα σωρό λαμπερά αστέρια του παρελθόντος. Τα έσοδα από αυτόν τον φιλικό αγώνα θα διατεθούν για την ενίσχυση της ΕΛΕΠΑΠ. Μπορείς να βοηθήσεις κι εσύ, αγοράζοντας ένα εισιτήριο των 2 ευρώ από ένα κατάστημα "Γερμανός" σε όλη την Ελλάδα, από την Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου.

Εύχομαι αυτά τα παιδιά να μην μείνουν στα λόγια, να προχωρήσουν στις πράξεις και αυτή να είναι μόνο η αρχή. Αυτά τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη ελπίδα που δημιούργησε ποτέ του το ελληνικό ποδόσφαιρο. 

30.000+ views το "Ελλάς ολέ" της Εθνικής ομάδας

Αυτό είναι ένα video που ξεπέρασε τις 30 χιλιάδες views σε λιγότερες από 48 ώρες. Ενα από τα videos που ανέβασα στο youtube από το Βουκουρέστι, από αυτό το ταξίδι που είχα την τύχη να κάνω μαζί με την Εθνική ομάδα. Ολη αυτή την εμπειρία την μοιράστηκα με τους αναγνώστες του gazzetta και όσους μ' ακολουθούν στο twitter, σε μια προσπάθεια να φέρω τους αναγνώστες/θεατές όσο πιο κοντά στην Εθνική και σε αυτή την εμπειρία. Τούτη τη φορά δεν περιορίστηκα στα κείμενα, αλλά πρόσθεσα και εικόνες και ήχο, χάρη στην τεχνολογική εξέλιξη που δίνει σε εμάς, τους δημοσιογράφους, δυνατότητες που δεν είχαμε διανοηθεί ότι θα είχαμε ποτέ στα χέρια μας. 

Μια συζήτηση για τα σχέδια του γηπέδου της ΑΕΚ

H Lifo μου έβαλε 6 ερωτήσεις σχετικά με τις εντυπώσεις και την προοπτική που δημιούργησε για την ΑΕΚ η παρουσίαση των σχεδίων του γηπέδου που επιχειρεί να χτίσει στη Νέα Φιλαδέλφεια ο Δημήτρης Μελισσανίδης (μπορείς να βρεις το κείμενο πατώντας εδώ).

Η ΑΕΚ, που τράβηξε πολύ το ενδιαφέρον της μάζας με την είδηση της διάλυσης της ΠΑΕ και τον υποβιβασμό της στην Γ' Εθνική, με την παρουσίαση των σχεδίων του γηπέδου δεν μπήκε απλώς ψηλά στην επικαιρότητα αλλά ανέπτυξε εντυπωσιακή δυναμική στα media, όπως αυτή μετρήθηκε με όλα τα τηλεοπτικά και ψηφιακά εργαλεία. Η απήχηση των σχεδίων ήταν παραπάνω από εντυπωσιακή. 

Επιτέλους, ξυπνάμε αρκετοί

Ακόμη μια φορά η ανάγνωση αρκετών εκ των σχολίων που πόσταραν οι αναγνώστες του gazzetta.gr κάτω από ένα σημείωμά μου με τις σκέψεις που μου δημιούργησε η συμπεριφορά της υψηλής κοινωνίας του ποδοσφαίρου, η στάση του μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα (πάτα εδώ για να το βρεις) με αφήνει ικανοποιημένο. Διότι υπήρξαν αρκετά σχόλια που μου δημιουργούν την αίσθηση ότι υπάρχει κόσμος που καταλαβαίνει, κόσμος που ξυπνά και που, έστω, σκέφτεται να αντιδράσει, ή τουλάχιστον να πάψει να ανέχεται, κόσμος που σκέφτεται να ενεργήσει.

Χαίρομαι πολύ για την απήχηση του κειμένου, κυρίως επειδή καταλαβαίνω ότι δεν προκαλεί απογοήτευση μόνο σε εμένα η στάση που έχει επιλέξει το ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο συμπεριφέρεται σαν να μην ζει ανάμεσά μας, σαν να μην είναι μέρος της κοινωνίας, σαν να είναι κλεισμένο στη γυάλα του. 

Η δίκη για τα “στημένα”

Εκλεισα σε ένα κείμενο (πάτα εδώ για να το βρεις) τις βασικές σκέψεις μου πάνω στην εμπειρία που είχα, ως μάρτυρας, στη διάρκεια των πρώτων συνεδριάσεων του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για την υπόθεση με τα “στημένα” ποδοσφαιρικά παιχνίδια. Για να πω, κυρίως, το αυτονόητο, δηλαδή αυτό που σήμερα μου μοιάζει αδιανόητο.  

Ζώντας στα "OTE Sport" κανάλια του ΟΤΕ TV

Καλή αθλητική σεζόν με την all sports arena του OTE TV

Το βράδυ της Κυριακής, στις 22.30 έκανε εκκίνηση στη σεζόν η “all sports arena” του OTE TV. Μαζί με τον Γιώργο Θαναηλάκη, τον Μιχάλη Τσόχο, τον Αλκη Τσαβδαρά, τον Τάσο Κολλίντζα, τον Μάνο Σπανόπουλο και όλο το αθλητικό δυναμικό του ΟΤΕ TV παρουσιάζουμε την δράση σε Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία. 

Για περίπου δύο ώρες ο τηλεθεατής είδε να περνούν μπροστά του περισσότερα από 200 γκολ. Είναι σαν να περνά μπροστά από τα μάτια σου η δράση μιας ολόκληρης αγωνιστικής του Champions League. Διότι περί αυτού πρόκειται. Με τόσα καλά ματς που κυκλοφορούν κάθε εβδομάδα σε αυτά τα πρωταθλήματα, είναι σαν να βλέπεις μια αγωνιστική Champions League ανά Σαββατοκύριακο.

Το ραντεβού μας μαζί σας θα είναι σταθερό. Θα σας περιμένουμε κάθε Κυριακή στις 22.30 για να σας παρουσιάζουμε και να αναλύουμε όσα έχουν συμβεί στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ελπίζω να περνάτε μαζί μας όσο καλά περνάμε εμείς απολαμβάνοντας την κουβέντα για το ποδόσφαιρο.  

10.000 followers στο twitter: η παρέα μεγαλώνει

Τα λέω όλα στο video. Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη!

Η επιστροφή στον αέρα του NOVAΣπορFM 94,6

Από την Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου επιστρέφω στον NOVAΣπορFM 94,6. Θα σας περιμένω καθημερινά στις 18.00, και θα 'μαστε παρέα μέχρι τις 20.00. Για να σκαλίζουμε την επικαιρότητα, να σκάβουμε στο βάθος της μέσα από συζητήσεις με ανθρώπους που ζουν τον αθλητισμό από μέσα. 

Η ευκαιρία που σου δίνει το gazzetta κι εσύ την καις...

Εφτιαξα ένα μικρό βίντεο για να υπογραμμίσω πόσο λάθος κάνουν όσοι χρησιμοποιούν τα comments κάτω από τα κείμενα του gazzetta για να γράψουν ή να ανταλλάξουν μπινελίκια και όχι για να συμμετέχουν σε μια αθλητική συζήτηση, να ανταλλάξουν απόψεις, να σχολιάσουν, να καυτηριάσουν, να αναλύσουν.
Ξέρω καλά πόση σημασία δίνει η "υψηλή κοινωνία" του αθλητισμού στα σχόλια, όταν αυτά δεν είναι ύβρεις και κατάρες. Γι' αυτό και θεωρώ ότι είναι κρίμα να χάνει ο αναγνώστης του gazzetta ένα τόσο μεγάλο προνόμιο. Είναι πολύ κρίμα να του δίνει βήμα λόγου ένα τόσο μεγάλο αθλητικό website κι αυτός να πετάει στα σκουπίδια μια τόσο μεγάλη ευκαιρία που έχει για να ακουστεί η φωνή του. 

Περνάς καλά με την ομάδα σου;

Αναρωτιέμαι αν το ελληνικό ποδόσφαιρο, και γενικότερα τα ομαδικά σπορ υπηρετούν ή όχι έναν εκ των βασικών σκοπών της ύπαρξής τους, αν ψυχαγωγούν, αν δίνουν χαρά στον μέσο φίλο μιας ομάδας, δηλαδή στον μέσο Ελληνα. Βοήθησέ με, απαντώντας στο γκάλοπ της διπλανής στήλης. Η απάντησή σου μου είναι εξαιρετικά χρήσιμη για ένα κείμενο που ετοιμάζω.  

Το τζανκ φουντ της αθλητικής δημοσιογραφίας

Σε ένα σημείωμα στο blog μου στο gazzetta (πάτα εδώ για να το διαβάσεις) προσπάθησα για ακόμη μια φορά να απευθυνθώ προς όλους αυτούς που θέλουν να διαβάζουν την αλήθεια της αθλητικής δημοσιογραφίας αλλά επιμένουν να κρατούν παθητική στάση, να πηγαίνουν με το ρεύμα, να μην αντιστέκονται, να μην αλλάζουν την τάση. Για ακόμη ένα καλοκαίρι μου δημιουργούν αποστροφή πολλά από αυτά που διαβάζω/ακούω/βλέπω στα media. Ακόμη ένα καλοκαίρι με βρίσκει να απορώ πώς είναι δυνατόν να μην αλλάζει "καταναλωτικές" συνήθειες η πλατιά μάζα των αναγνωστών/ακροατών/τηλεθεατών. Ακόμη ένα καλοκαίρι με βρίσκει να απορώ για ποιο λόγο δεν αλλάζουν οι "καταναλωτές" της αθλητικής δημοσιογραφίας. 

Εσύ πόσα θα ξοδεύεις φέτος ανά μήνα για να βλέπεις αθλητισμό;

Κάνω ένα γκάλοπ, το οποίο θα με βοηθήσει πολύ σε κάτι που σκοπεύω να γράψω στο gazzetta.gr. Θα ήθελα να με βοηθήσεις, απαντώντας στην παρακάτω ερώτηση. 

Πόσα θα ξοδέψεις το μήνα φέτος για να δεις (γήπεδο/TV) αθλητισμό;
	+- 10 ευρώ
	+- 20 ευρώ
	+- 30 ευρώ
	+- 40 ευρώ
	+- 50 ευρώ
	+- 60 ευρώ
	+- 70 ευρώ
	+- 80 ευρώ
	100 ευρώ και άνω
pollcode.com free polls

Αθλητικό ντοκιμαντέρ

Η πόζα δίπλα στα τσολιαδάκια

Εκλεισα σε ένα κείμενο, στο blog μου στο gazzetta (πάτα εδώ για να το διαβάσεις) όσα μου προκάλεσε αυτή η φωτογραφία που είδα, με τον Αντώνη Σαμαρά να ποζάρει δίπλα στα "τσολιαδάκια" για να κερδίσει μερικά posts στα ξένα websites. Κι είδα προς μεγάλη μου ανακούφιση την μεγάλη απήχηση της άποψής μου. Είναι κάτι κι αυτό στις μέρες που ζούμε...

Περισσότερα από 2.200 likes σε ένα κείμενο για την αξία του πόλο

Καιρό τώρα συνηθίζω να επιλέγω αυθόρμητα να γράφω για τον αθλητισμό που ζω, στο blog μου στο gazzetta. Να αποτυπώνω τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου δημιουργούν τα ερεθίσματα που δέχομαι από τον αθλητισμό που "καταναλώνω" σε κάθε ευκαιρία. Κι είναι πολλές οι φορές που μου έχει προκαλέσει πολύ ευχάριστη έκπληξη η απήχηση κειμένων που δεν πραγματεύονται ζητήματα που αφορούν μόνο τις μεγάλες ομάδες του ποδοσφαίρου, ή μόνο το ποδόσφαιρο. Αυτό όμως που συνέβη με ένα κείμενο που πόσταρα το μεσημέρι του Σαββάτου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο (πάτα εδώ για να το διαβάσεις). 

Περισσότεροι από 2.200 άνθρωποι βρήκαν νόημα να μοιραστούν το κείμενό μου μέσα από το facebook με τους φίλους τους. Κι ήταν ένα κείμενο που δεν αφορά τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, το ποδόσφαιρο. Ένα κείμενο με βασικό περιεχόμενο τη σκέψη μου σχετικά με την επιλογή των γονιών για τον αθλητισμό του παιδιού τους. Ένα σημείωμα δίχως "εμπορικό" τίτλο, αφού μιλά για πόλο, όχι για ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Ένα κείμενο που αποδεικνύει ότι ανάμεσα στους επισκέπτες - αναγνώστες των αθλητικών websites υπάρχουν πάρα πολλοί ανήσυχοι, περισσότεροι από όσο συχνά οι δημοσιογράφοι νομίζουμε. 

Αυτά τα 2.200+ likes σε αυτό το κείμενο είναι ένα πολύ καλό μήνυμα για μένα, που επεξεργάζομαι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Stay tuned. 

Η μεγαλύτερη αθλητική απογραφή

Σε διάστημα περίπου 5 ημερών έχουν ήδη ψηφίσει περισσότεροι από 33 χιλιάδες φίλαθλοι. Η ψηφιακή κάλπη του gazzetta (πάτα εδώ για να τη βρεις) γεμίζει με τις προτιμήσεις των φιλάθλων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, από την Ελλάδα και τον κόσμο, στην μεγαλύτερη αθλητική απογραφή που επιχειρήθηκε ποτέ.

Τόσο η συμμετοχή όσο και τα ευρήματά της, στην επεξεργασία των ζωντανών αποτελεσμάτων, μας έχουν εκπλήξει ευχάριστα. Στο gazzetta βρίσκουμε δημιουργικούς τρόπους επικοινωνίας με τους αναγνώστες μας, και φτάνουμε να δημιουργούμε μαζί τους περιεχόμενο, να τους ακούμε και να βελτιώνουμε το περιεχόμενο, να εξελίσσουμε το site.

Η απήχηση κάθε τέτοιας ενέργειας του gazzetta είναι μια καθαρή απόδειξη που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι ο φίλαθλος ενθουσιάζεται όταν η συζήτηση επιστρέφει στον αθλητισμό και απομακρύνεται από τα τοξικά παρελκόμενα του.  

Το FourFourTwo για την ΑΕΚ

To FourFourTwo μου ζήτησε, προ ημερών, ένα κείμενο που διηγείται και εξηγεί την περιπέτεια της ΑΕΚ στη διάρκεια της σεζόν που έκλεισε, και την κατάληξή της, τον υποβιβασμό. 

Το ενδιαφέρον ενός εκ των πιο γνωστών και μεγάλων περιοδικών ποδοσφαίρου παγκοσμίως για την περιπέτεια της ΑΕΚ καταδεικνύει το μέγεθος της έκπληξης και της αίσθησης που δημιούργησε ειδικά στην ευρωπαϊκή αγορά η αγωνιστική κατάρρευση της ΑΕΚ.

Αν θέλεις να δεις το νέο τεύχος του FourFourTwo πάτα εδώ. Κι αν θέλεις να το αγοράσεις, είτε στην έντυπη είτε στην ipad μορφή του, πάτα εδώ και εδώ. 

Αν θέλεις να διαβάσεις κάτι σχετικό με αυτή την εμπειρία μου, πάτα εδώ. 

Ενα συνέδριο στο twitter

Η ελευθερία του Τύπου. Online και offline media. Κανόνες δεοντολογίας. Νέα Μέσα και social media. Paywalls: η σημασία της εφαρμογής τους για την επιβίωση και την ανεξαρτησία των media. Η Δημοσιογραφία των πολιτών. Το μέλλον του Τύπου μέσα από τις νέες τεχνολογίες. 

Ολα τα παραπάνω είναι μέσα στο πρόγραμμα ενός συνεδρίου στο twitter από τις 21 έως τις 23 Μαϊου.  Με το hash-tag #PressFreedomDay. Ομιλητές και κοινό θα είναι τα ίδια πρόσωπα, ο διάλογος κοινός για όλους. Μπορείτε να συμμετέχετε με ένα απλό tweet ή με κείμενο, ηχητικό απόσπασμα ή βίντεο. 

Το συνέδριο είναι ανοικτό για όλους και αποτελεί μία προσπάθεια για τη συγκέντρωση και καταγραφή θέσεων και απόψεων δημοσιογράφων, ακαδημαϊκών, επαγγελματιών της επικοινωνίας, αλλά και μπλόγκερ και πολιτών. 

Θεώρησα σκόπιμο και χρήσιμο να μοιραστώ μαζί σας την πληροφορία. 

Ο άνθρωπος μέσα από τη φανέλα με το 10

Επειδή μου έχει τύχει να γίνω πολλές φορές συνομιλητής, ή να πάρω μέρος σε μια συζήτηση προβληματισμού ενός νυν ή πρώην αθλητή σχετικά με το αν έχει ή όχι νόημα, αν “πρέπει” να γράψει και να εκδώσει την βιογραφία ή την αυτοβιογραφία του, εδώ και χρόνια έχω διαμορφώσει μια αντίληψη που έχει μέσα μου παγιωθεί: σκοπεύεις να τσαλακωθείς; Κάν'το, έχει νόημα, εκτός και αν νιώθεις πως δεν έχεις τίποτα να πεις, δηλαδή ότι η ιστορία σου δεν θα διδάξει, δεν θα εμπνεύσει, δεν θα βοηθήσει κανέναν. Δεν σκοπεύεις να τσαλακωθείς; Σκοπεύεις να είσαι καθωσπρέπει, να σιδερώσεις τον λόγο σου, να κρύψεις τα εσώψυχά σου, να μη διηγηθείς την πραγματική ιστορία αλλά μια έκδοση που σε βολεύει, να αποφύγεις την αλήθεια; Δεν υπάρχει κανένας λόγος να εκδώσεις βιογραφία ή αυτοβιογραφία. Δεν θα έχει κανένα νόημα για τον αναγνώστη της. Και, τελικά, είναι πιο πιθανό να λειτουργήσει βλαπτικά για σένα και την εικόνα που έχει ο κόσμος για σένα. Να νιώσει ο κόσμος είτε ότι είσαι πιο “δήθεν” από όσο είσαι, είτε ότι είσαι πιο “κενός” από όσο είσαι.

Ολα αυτά γύρισαν στο κεφάλι μου καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου της αυτοβιογραφίας του Ζιοβάνι (αν θέλεις να το βρεις, πάτα εδώ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "mvpublications"). Λόγω της ικανοποίησης που μου έδωσε η διαπίστωση ότι ο Ζιο την έκανε συνειδητά αυτή την επιλογή και άνοιξε την καρδιά του για μια σειρά από σοβαρά και ανθρώπινα ζητήματα που συνάντησε στον δρόμο της ζωής του. Αν ο στόχος του ήταν να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που χρόνια τώρα κρυβόταν μέσα σε αυτόν τον ποδοσφαιριστή – μάγο, ο Ζιοβάνι πέτυχε τον στόχο του. Και, για καλή του τύχη, είχε πολύ καλή βοήθεια από έναν εξαιρετικό δημοσιογράφο, τον Αλέξανδρο Λοθάνο, ο οποίος κατάφερε να μετατρέψει τον λόγο του Ζιο σε λογοτεχνικό δίχως όμως να αφαιρέσει από μέσα του τα στοιχεία της ταυτότητάς του, για να μη χάσει ο λόγος την γνησιότητα, την αυθεντικότητά του. Είναι σαν να διαβάζεις τον Ζιοβάνι, αλλά με τον λόγο που ο Βραζιλιάνος μάγος θα ήθελε να αρθρώσει προκειμένου να σου διηγηθεί όπως ακριβώς θέλει εκείνος την ιστορία του.

Μέρες που είναι, θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο είναι πολύ καλό δώρο για ένα παιδί κοντά στην εφηβεία το οποίο σκέφτεται να δοκιμάσει να γίνει ποδοσφαιριστής ή να κάνει πρωταθλητισμό σε ένα άθλημα μεγάλης απήχησης. Το “Ζιοβάνι – Ο Θρύλος” όμως δεν απευθύνεται μόνο σε αυτά, τα νέα παιδιά. Είναι γραμμένο για όλους εμάς που θαυμάσαμε τον Μάγο και θέλαμε/θέλουμε να γνωρίσουμε τον άνθρωπο που κρύβεται μέσα από τη φανέλα με το 10. Και έχει να σας πει πολλά. Σε μένα είπε. Η αυτοβιογραφία του Ζιο μπήκε ήδη στην “άξιζε που την έγραψε, άξιζε που την διάβασα” λίστα της συνείδησής μου.  

Η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ψηφοφορία που έγινε ποτέ!

Αυτό που συμβαίνει, η απήχηση που έχει η ψηφοφορία που διοργανώνουμε στο gazzetta.gr για την ανάδειξη των κορυφαίων ομάδων, προπονητών και ποδοσφαιριστών στην ιστορία των μεγαλύτερων ελληνικών ομάδων μας έχει αφήσει όλους άναυδους. Σε διάστημα 7 ημερών περίπου 19.000 άνθρωποι βρήκαν νόημα στη συμμετοχή τους, μπήκαν και ψήφισαν για να γίνουν μέρος της κοινωνίας των ποδοσφαιρόφιλων που αναδεικνύει τους κορυφαίους όλων των εποχών για κάθε ομάδα.

Είναι μια ιδέα που είχαμε στο gazzetta για να δώσουμε την ευκαιρία στους αναγνώστες μας να δημιουργήσουν περιεχόμενο υψηλής αξίας μέσω facebook. Και η συμμετοχή των αναγνωστών δικαιώνει την επιλογή μας και αποδεικνύει ότι όταν η κουβέντα έχει νόημα και αφορά το καθαρό ποδόσφαιρο και όχι τα τοξικά παρελκόμενά του ο κόσμος είναι έτοιμος να μπει μαζικά σε αυτήν, να συμμετέχει δημιουργικά για να ψυχαγωγηθεί.

Είναι με διαφορά η μεγαλύτερου εύρους ψηφοφορία για την ανάδειξη των κορυφαίων που έγινε ποτέ. Κι είναι μια καθαρή απόδειξη ότι τα social media, αν χρησιμοποιούνται σωστά, μπορούν να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στα αθλητικά media.

Αν σ' ενδιαφέρει να δεις την ψηφοφορία, να συμμετέχεις σε αυτήν, ή να παρατηρήσεις τα αποτελέσματα, πάτα εδώ. Η κάλπη θα είναι ανοιχτή μέχρι τις 18 Απριλίου. 

Απήχηση που μου δίνει πολύ κουράγιο

Αυτό ήταν ακόμη ένα κείμενο, του οποίου η απήχηση με ένοιαζε. Οχι η αναγνωσιμότητά του, αλλά η αντίδραση των αναγνωστών στα ερεθίσματα που δίνει το αντικείμενο που πραγματεύομαι. Γι' αυτό και μου έδωσαν μεγάλη χαρά τα περισσότερα από 1000 likes που του χάρισαν οι αναγνώστες του gazzetta στις πρώτες 20 ώρες της ζωής αυτού του κειμένου (πάτα εδώ αν δεν το έχεις διαβάσει). Μου δίνει μεγάλη ανακούφιση και πολύ κουράγιο κάθε τέτοια διαπίστωση. Κάθε φορά που βλέπω μπροστά μου ότι δεν είναι μια μικρή, ισχνή και αδύναμη μειονότητα οι άνθρωποι που νοιάζονται παίρνω μια βαθιά ανάσα. Και σε κάθε τέτοια φορά νιώθω την ανάγκη να σχολιάζω ότι καμαρώνω πολύ για την ποιότητα της πλειοψηφίας των αναγνωστών του blog μου. 

Το gazzetta γράφει online την ιστορία του ποδοσφαίρου!

Στο gazzetta είχαμε την ιδέα να διοργανώσουμε μια μεγάλη ψηφοφορία (πάτα εδώ για να τη βρεις) για να δώσουμε στους φίλους των 5 δημοφιλέστερων ελληνικών ομάδων ποδοσφαίρου να αναδείξουν με την ψήφο τους τους κορυφαίους στην ιστορία των Ολυμπιακού, Παναθηναϊκού, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Αρη.

Είναι η πρώτη φορά που ένα μεγάλο αθλητικό website δίνει αυτή την ευκαιρία στα εκατομμύρια των αναγνωστών του. Και, δεδομένου ότι κάθε επισκέπτης ψηφίζει μόνο μια φορά, θα έχουμε την ευκαιρία να επεξεργαστούμε στοιχεία που θα διαμορφώσουν την λίστα των κορυφαίων, όπως τους αντιλαμβάνονται οι σημερινές γενιές των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων.

Φυσικά σας προτρέπω όλους να πάρετε μέρος σε αυτή την ψηφοφορία. Την αντιλαμβάνομαι αυτή ως μια σπουδαία ευκαιρία να αναδειχθούν οι κορυφαίοι των ποδοσφαιρόφιλων, όχι μόνο των "ειδικών" ή των προσώπων της ίδιας της αγοράς του ποδοσφαίρου. Ελπίζω να βρείτε ενδιαφέρουσα τη διαδικασία. Και φυσικά περιμένω τις παρατηρήσεις σας. Καλή ψήφο! :)

Χίλια like στους αναγνώστες μου!

Η αντίδραση των αναγνωστών σε αυτό το κείμενο που έγραψα στο gazzetta (πάτα εδώ) για όλο αυτό που συνέβη με τον Γιώργο Κατίδη και αυτό που έχει ακολουθήσει, ήταν ένα από τα καλύτερα μαντάτα που έλαβα τον τελευταίο καιρό. Τα σχόλια και τα μηνύματα που πήρα, τα 1400 share του κειμένου στο facebook, ο αριθμός των εμφανίσεων αυτής της σελίδας στο gazzetta, όσα μου γράψατε στο twitter και στα emails σας ήταν η καλύτερη αντίδραση που θα μπορούσα να φανταστώ, ή, πιο σωστά, πολύ καλύτερη από αυτή που φανταζόμουν.

Ποστάρω αυτό το κείμενο για να πω ένα δυνατό ευχαριστώ σε κάθε έναν από εσάς που νιώσατε την ανάγκη να μου πείτε μια κουβέντα, για να σας πω ότι κι εγώ πιάνω αρκετά συχνά τον εαυτό μου να νιώθει περήφανος για τους αναγνώστες του, και για να αποτυπώσω σε ένα μήνυμα την χαρά που που πήρα με μια ακόμη διαπίστωση που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι, έστω κι αν καταντάμε να γινόμαστε μειοψηφία, υπάρχουν ακόμη πολλοί κανονικοί άνθρωποι στην Ελλάδα και, ευτυχώς, κυκλοφορεί ακόμη ανθρωπιά. Να 'στε καλά!

Ολο και περισσότεροι “κανονικοί” αναγνώστες!

Το αντιλαμβάνομαι ως εξαιρετικά ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο αυτό που συμβαίνει μετά από κάθε κείμενό μου στο blog μου στο gazzetta.gr που αφορά την επιχειρηματική πλευρά του αθλητισμού. Αυτό που είχε συμβεί μετά από ένα κείμενό μου για τον Μαραθώνιοτης Αθήνας. Αυτό που συνέβη την Τετάρτη και συμβαίνει σήμερα μετά από τα κείμενά μου για την λύση του footballtrading και για την επιχειρηματικήπροοπτική των προβληματικών ΠΑΕ.

Η απήχηση που έχουν αυτά τα κείμενα, αλλά και ο διάλογος που ανοίγουμε με ειδικούς αλλά και λιγότερο μυημένους αναγνώστες μου δίνει κουράγιο. Αφενός επειδή διαπιστώνω ότι πλέον κυκλοφορούν Ελληνες με γνώση, μόρφωση και σύγχρονη επιχειρηματική αντίληψη για τον αθλητισμό, και αφετέρου διότι βλέπω μπροστά μου να διαμορφώνεται ένα σημαντικό μέρος αναγνωστικού κοινού με υψηλότερες απαιτήσεις.

Αυτή η ανάρτηση έχει κυρίως αυτή τη σκοπιμότητα, να ενθαρρύνω κάθε έναν από εσάς που έχει να προσθέσει, να συμπληρώσει αυτά τα κείμενα να μη διστάζει να επιδιώκει την επικοινωνία μαζί μου. Οχι απλώς δεν με κουράζει, αλλά αντιθέτως με τρέφει. Διότι “κλέβω” γνώση και εμπειρία, και συγχρόνως παίρνω μεγάλη χαρά κάθε φορά που ανακαλύπτω “κανονικούς”, και όχι κάφρους, αναγνώστες.

Ο κόσμος ξυπνάει...

Οσα άκουσα και διάβασα σχετικά με το κείμενο που σήκωσα το μεσημέρι της Δευτέρας στο blog μου στο gazzetta.gr (βρες το εδώ) με αφορμή την επίθεση που δέχθηκε στο Καραϊσκάκη ο συνάδελφός μου Δημήτρης Τομαράς με άφησαν πολύ ικανοποιημένο. Και δεν αναφέρομαι τόσο στα σχόλια των συναδέλφων μου, αλλά κυρίως σε αυτά των αναγνωστών.

Μου δίνει ανακούφιση η διαπίστωση ότι γίνεται όλο και πιο πολύς, όλο και περισσότερος ο κόσμος που αντιλαμβάνεται, καταλαβαίνει περισσότερα, διαβάζει πίσω από τις γραμμές. Πιθανόν να είναι και αυτό ένα από τα καλά της κρίσης. Την πατήσαμε τόσο άσχημα οι Ελληνες σε όλα, που πλέον κάνουμε και δεύτερη και τρίτη σκέψη για κάθε πληροφορία που δεχόμαστε από τα media. Μακάρι να μην είναι πρόσκαιρο αυτό. Μακάρι να μην ξεχαστούμε αν κάποτε βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής μας. Για να κερδίσουμε και κάτι από την κρίση. 

Η απήχηση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου

Οι αθλητικοί δημοσιογράφοι αρχίζουμε σιγά σιγά να συνειδητοποιούμε πόσο μεγαλύτερο έχει γίνει το κοινό που προτιμά να διαβάζει και να ακούει για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πολύ περισσότερο από όσο ενδιαφέρεται για το ελληνικό. Οσα διαπιστώναμε από τις μετρήσεις και τις έρευνες των τελευταίων ετών τα βρίσκουμε σήμερα μπροστά μας σε κάθε σύγκριση της απήχησης ενός κειμένου με ελληνικό ενδιαφέρον με ένα κείμενο με ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Ειδικά μάλιστα όταν στο “ξένο” κείμενο πρωταγωνιστεί ένας μεγάλος ευρωπαϊκός σύλλογος ή ένας μεγάλος σταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Το βράδυ της Τετάρτης σήκωσα στο blog μου στο gazzetta ένα κείμενο (πάτα εδώ) με την ανάμνησή μου από μια συνάντηση με τον Φραντσέσκο Τότι το 2005, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης για την SportDay. Για ακόμη μια φορά μέσα από τα μηνύματα και τις “στατιστικές” επιδόσεις του κειμένου στο gazzetta και τα social media βρέθηκα μπροστά στην επιβεβαίωση της διαπίστωσης ότι, για καλή τους τύχη, οι σημερινοί ποδοσφαιρόφιλοι έχουν αφήσει στην άκρη την ελληνική μπάλα και έχουν πλησιάσει, όσο ποτέ στο παρελθόν, την ξένη. Κάνουν χρήση όλων των media και social media, εκμεταλλεύονται στο έπακρο την τεχνολογία και καταφέρνουν να ζουν μέσα στον κόσμο της αγαπημένης τους ευρωπαϊκής ομάδας. Κι είναι υγεία, όχι ξενομανία αυτό. 

Οι νεότερες γενιές των ποδοσφαιρόφιλων μαθαίνουν να εκτιμούν, να θαυμάζουν, να κατανοούν και να παρακολουθούν το κανονικό ποδόσφαιρο, όχι αυτή την έκδοση του αθλήματος που παίζεται στην Ελλάδα. 

Κουβέντα με τον Εβαλντ Λίνεν

Ο Εβαλντ Λίνεν είναι ο αποψινός καλεσμένος μας στο στούντιο του ΟΤΕ TV, στην εκπομπή “Πάμε Γήπεδο” (21.00, ΟΤΕ Sport3). Είναι ο δεύτερος προπονητής, μετά τον Φερνάντο Σάντος που μας δίνει την χαρά να τον φιλοξενήσουμε για να κάνουμε μια ποδοσφαιρική κουβέντα μαζί με τον Μιχάλη Τσόχο. Κι ο στόχος μας είναι να τηρήσουμε τη μικρή παράδοση που έχουμε ήδη δημιουργήσει με όλους τους καλεσμένους μας, για αυθεντικές και ουσιαστικές ποδοσφαιρικές συζητήσεις, μακριά από τα “τοξικά” που δηλητηριάζουν την ελληνική έκδοση του αθλήματος. 

Το blog ξαναπαίρνει ζωή

Πάνε περίπου 4,5 μήνες από την τελευταία ανάρτηση στο blog μου. Περίπου το ίδιο διάστημα έχει περάσει δίχως ανανέωση στο περιεχόμενο των “Insiders”, ενός site που είχε/έχει πολύ καλές προδιαγραφές, αλλά για κακή του τύχη είναι ερασιτεχνικό, δίχως έσοδα και, κατά συνέπεια, δίχως πηγή χρηματοδότησης για να καλύψει τις ανάγκες και να προσφέρει αμοιβή για τα κείμενα.

Οι υποχρεώσεις μου στο gazzetta.gr και τον OTE TV, μαζί και η αρθρογραφία μου στη SportDay, δεν μου αφήνουν πολλά περιθώρια για να υποστηρίξω μόνος το theinsiders.gr. Γι' αυτό και έχουμε προτιμήσει, με τον Μιχάλη Τσόχο, να το αφήνουμε ανενεργό μέχρι την ημέρα που θα βεβαιωθούμε ότι είμαστε σε θέση να το ξαναβάλουμε σε καθεστώς κανονικής λειτουργίας.

Το καθημερινό blogging στο gazzetta καλύπτει στον μέγιστο βαθμό την ανάγκη μου να σημειώνω οτιδήποτε με ανησυχεί σχετικά με τον αθλητισμό. Συχνά βρίσκω την ευκαιρία να εκτονώνω και άλλες ανησυχίες μου στο aixmi.gr. Παρ' όλα αυτά όμως, κυρίως επειδή δεν καταφέρνω να απαντώ τακτικά σε όσα με ρωτάτε σχετικά με τις δραστηριότητές μου, αλλά και επειδή συχνά αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω για άλλα, εκτός αθλητισμού, θέματα, σκοπεύω να ξαναδώσω ζωή σε αυτό το blog.

Συνεχίστε να μου στέλνετε οτιδήποτε θέλετε στο email μου και σε facebook/twitter. Και υπόσχομαι σύντομα να δώσω έναν καλό ρυθμό αναρτήσεων σε αυτό το blog, κυρίως για να απαντώ μαζικά σε όσα με ρωτάτε. Stay tuned.

ΥΓ. Η φωτογραφία μπήκε για να “τιμήσει” όλους εσάς για τα μηνύματα που μου στείλατε σχετικά με την κουβέντα που έκανα με τον Σταύρο Θεοδωράκη στους “Πρωταγωνιστές”. Σας ευχαριστώ!