Οι αθλητικοί δημοσιογράφοι
αρχίζουμε σιγά σιγά να συνειδητοποιούμε
πόσο μεγαλύτερο έχει γίνει το κοινό που
προτιμά να διαβάζει και να ακούει για
το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο πολύ περισσότερο
από όσο ενδιαφέρεται για το ελληνικό.
Οσα διαπιστώναμε από τις μετρήσεις και
τις έρευνες των τελευταίων ετών τα
βρίσκουμε σήμερα μπροστά μας σε κάθε
σύγκριση της απήχησης ενός κειμένου με
ελληνικό ενδιαφέρον με ένα κείμενο με
ευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Ειδικά μάλιστα
όταν στο “ξένο” κείμενο πρωταγωνιστεί
ένας μεγάλος ευρωπαϊκός σύλλογος ή ένας
μεγάλος σταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Το βράδυ της Τετάρτης
σήκωσα στο blog μου
στο gazzetta ένα
κείμενο (πάτα εδώ) με την ανάμνησή μου από μια
συνάντηση με τον Φραντσέσκο Τότι το
2005, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης για
την SportDay. Για
ακόμη μια φορά μέσα από τα μηνύματα και
τις “στατιστικές” επιδόσεις του
κειμένου στο gazzetta και
τα social media βρέθηκα
μπροστά στην επιβεβαίωση της διαπίστωσης
ότι, για καλή τους τύχη, οι σημερινοί
ποδοσφαιρόφιλοι έχουν αφήσει στην άκρη
την ελληνική μπάλα και έχουν πλησιάσει,
όσο ποτέ στο παρελθόν, την ξένη. Κάνουν
χρήση όλων των media και
social media, εκμεταλλεύονται
στο έπακρο την τεχνολογία και καταφέρνουν
να ζουν μέσα στον κόσμο της αγαπημένης
τους ευρωπαϊκής ομάδας. Κι είναι υγεία,
όχι ξενομανία αυτό.
Οι νεότερες γενιές
των ποδοσφαιρόφιλων μαθαίνουν να
εκτιμούν, να θαυμάζουν, να κατανοούν
και να παρακολουθούν το κανονικό
ποδόσφαιρο, όχι αυτή την έκδοση του
αθλήματος που παίζεται στην Ελλάδα.
