Συμβαίνει σπάνια σε
εμάς, τους Ελληνες αθλητικούς
δημοσιογράφους, να έχουμε μια ευκαιρία
να τραβήξουμε την διεθνή προσοχή στα
όσα συμβαίνουν στον ελληνικό αθλητισμό,
και ειδικά στο ποδόσφαιρο. Γι' αυτό και
ήταν μεγάλη μου χαρά να ανταποκριθώ στο
αίτημα του FourFourTwo για
να γράψω ένα κείμενο για τη σημερινή
κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο,
δώδεκα χρόνια μετά από την κατάκτηση
του Euro 2004 από
την Ελλάδα (αν θέλεις να αποκτήσεις το
– εξαιρετικό – τεύχος του μεγαλύτερου
ποδοσφαιρικού περιοδικού στον πλανήτη,
πάτα εδώ).
Πάντοτε
πίστευα ότι αν οι Ελληνες δημοσιογράφοι
καταφέρναμε να κερδίσουμε λίγη από τη
διεθνή προσοχή θα μπορούσαμε να
προσφέρουμε πολύ μεγάλη υπηρεσία στο
ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι τότε και
μόνο τότε θα αναγκάζονταν η UEFA
και η FIFA να
αλλάξουν τις προδιαγραφές του ελληνικού
ποδοσφαίρου και να το καθαρίσουν, ή
τουλάχιστον να περιορίσουν την διαφθορά.
Δυστυχώς
όμως για εμάς, τους Ελληνες δημοσιογράφους,
το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν απασχολεί
κανέναν έξω από τα ελληνικά σύνορα. Δεν
γεννά αστέρες διεθνούς ακτινοβολίας,
δεν τραβά στον τόπο του διεθνείς
ποδοσφαιριστές και προσωπικότητες του
αθλήματος. Γι' αυτό και μας συμβαίνει
πολύ σπάνια να μας ζητούν να ζωγραφίσουμε
το ελληνικό πορτραίτο του ποδοσφαίρου.
Το δικό μας χρέος, συνεπώς, είναι να μη
σπαταλάμε τις ευκαιρίες.
