Αυτές τις μέρες στο
gazzetta βρεθήκαμε
μπροστά στην σοκαριστική διαπίστωση
ότι είμαστε το μοναδικό ελληνικό Μέσο
Ενημέρωσης που έχει κάνει αποστολή στη
Γαλλία για να καλύψει το Euro
2016. Προσέξτε, δεν είμαστε
το μοναδικό site, αλλά
το μοναδικό Μέσο Ενημέρωσης που έχει
κάνει αποστολή. Και για να είμαι ακριβής,
όχι απλώς αποστολή, αλλά αποστολή δύο
δημοσιογράφων, οι οποίοι καθημερινά
μεταφέρουν με κείμενα, εικόνες και
videos όλα όσα
ζουν εντός και – κυρίως – εκτός των
εδρών διεξαγωγής των αγώνων της τελικής
φάσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος
ποδοσφαίρου.
Δεν θα επεκταθώ
στα όσα έχουμε κάνει προκειμένου να
ετοιμάσουμε μια δημοσιογραφική παραγωγή
προδιαγραφών Euro, όπως
για παράδειγμα το πιο σύγχρονο match center, τον πιο εξελιγμένο
οδηγό της διοργάνωσης ή
την αρθρογραφία του MVP
του Euro 2004
Θοδωρή Ζαγοράκη, ούτε θα
σταθώ στον αριθμό των δημοσιογράφων
και των τεχνικών που εργάζονται για την
κάλυψη του Euro 2016 στο
gazzetta. Δεν
είναι αυτό το νόημα αυτού του σημειώματος.
Γράφω κυρίως για να υπογραμμίσω την
απογοήτευση, στα όρια θλίψης, που προκαλεί
αυτή η διαπίστωση. Στην Ελλάδα του 2016
τα media δεν
βρίσκουν κανένα νόημα να εγκρίνουν την
δαπάνη για την δημοσιογραφική κάλυψη
ενός τόσο σημαντικού αθλητικού γεγονότος.
Δεν έχει νόημα να συγκρίνω το σήμερα με
το 2004, ή το 2008, ή ακόμη και το 2012, δηλαδή
με τον καιρό που οι Ελληνες απεσταλμένοι
του Τύπου ήταν από δεκάδες έως και
εκατοντάδες. Στέκομαι σε αυτό που
συμβαίνει σήμερα και το σχολιάζω ως
μεμονωμένο γεγονός, διότι αυτό από μόνο
του φωνάζει και δείχνει πού πηγαίνει η
αθλητική (και φυσικά όχι μόνο αυτή)
δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Επιβιώνει
πλέον μόνο η δημοσιογραφία που συμφέρει
επιχειρηματικά, η δημοσιογραφία του
copy&paste, η
δημοσιογραφία της αναπαραγωγής της
επικαιρότητας που καταγράφεται με
πανομοιότυπο τρόπο από το σύνολο των
media. Το junk
food.
Στην Ελλάδα του
2016, στην copy&paste δημοσιογραφία
υπάρχει χώρος μόνο για εργάτες των -500
ευρώ μηνιαίως, οι οποίοι τα (αντι)γράφουν
όλα και συμφέρουν. Η Ελλάδα του 2016
ακυρώνει την ερευνητική δημοσιογραφία
και δεν ξοδεύει ευρώ για να δημιουργεί
μοναδικό περιεχόμενο. Ο χαρακτήρας του
newsmaker έχει πλήρως διαγραφεί
από τα στοιχεία της δημοσιογραφικής
ταυτότητας. Αυτή έχει καταντήσει μια
εντελώς άλλη δουλειά από αυτή που ήταν
και κυρίως από αυτή που θα 'πρεπε να
είναι.
Στο gazzetta
θα 'πρεπε να καμαρώνουμε και να το
φωνάζουμε παντοιοτρόπως ότι στην
κορυφαία ποδοσφαιρική εκδήλωση της
χρονιάς αποδεικνύουμε στον επισκέπτη
μας ότι κάνει καλά που μας εμπιστεύεται
διότι ζούμε όσα γράφουμε. Στην
πραγματικότητα όμως οι δημοσιογράφοι
θλιβόμαστε και ανησυχούμε. Διότι όχι,
δεν είμαστε εμείς οι ξύπνιοι και οι
άλλοι οι χαζοί. Προφανώς όλοι οι επικεφαλής
των media αντιλαμβάνονταν
το νόημα μιας αποστολής στη Γαλλία, αλλά
συνάντησαν την άρνηση των επιχειρηματιών,
είτε επειδή αυτοί δεν είναι αυθεντικοί
εκδότες και δεν οραματίζονται την
“εμπορία” ποιοτικού δημοσιογραφικού
περιεχομένου και έχουν μάθει στον εύκολο
και ρηχό τρόπο του κέρδους, είτε επειδή
η διαφημιστική αγορά τους δείχνει ότι
δεν ξέρει να απαιτεί με τη στάση της και
τον παρά της την προβολή των προϊόντων
της μέσα από ποιοτικά δημοσιογραφικά
προϊόντα.
