Η “Κιβωτός του Κόσμου” ανάμεσα στις κορυφαίες επωνυμίες στην Ελλάδα!

Το μεσημέρι βρήκα στο inbox μου ένα μήνυμα που μου έδωσε μεγάλη χαρά. Αποστολέας, η αγαπημένη μου “Κιβωτός του Κόσμου”, για την οποία θα ήθελα να έχω το χρόνο και – κυρίως αυτό – το χρήμα για να προσφέρω περισσότερο.

“Με μεγάλη χαρά επιθυμούμε να μοιραστούμε μαζί σας ότι η Κιβωτός του Κόσμου αναδείχθηκε ανάμεσα στις Κορυφαίες Επωνυμίες στην Ελλάδα για το 2016 στα πλαίσια του παγκόσμιου θεσμού των Superbrands, που πραγματοποιείται στη χώρα μας για πέμπτη φορά”, ήταν το καλό μαντάτο. Μια ακόμη πολύ σημαντική διάκριση, ένα ακόμη ISO εμπιστοσύνης προς έναν Εθελοντικό Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό, ο οποίος με μεγάλη συνέπεια υπηρετεί τους σκοπούς της ειδικής μέριμνας και προστασίας της Μητέρας και του Παιδιού.

Δεν θέλω να πω ότι η “Κιβωτός” είναι ο μοναδικός τέτοιου χαρακτήρα Οργανισμός που εμπιστεύομαι, ο μόνος που αξίζει να εμπιστεύεσαι. Μπορώ όμως με απόλυτη βεβαιότητα να πω ότι με μια μόνο επίσκεψη, με μια παραμονή λίγων λεπτών στους χώρους της και με μια μικρή συναναστροφή με τον Πάτερ Αντώνιο νιώθεις μεγάλη χαρά που υπάρχει η “Κιβωτός του Κόσμου” και εύχεσαι να υπάρχουν άνθρωποι για να υποστηρίζουν μια τόσο αξιόλογη και καθαρή προσπάθεια.

Αν θέλετε να ενισχύσετε το σκοπό της “Κιβωτού”, μπορείτε να το κάνετε καλώντας από όλα τα σταθερά και κινητά τηλέφωνα στο 19888 (χρέωση 2,46 €/κλήση), ή στέλνοντας μήνυμα στο 19888 (2,46€/sms), ή καλώντας στο 901 11 170 170 (3,67€/κλήση εντός δικτύου ΟΤΕ).

Euro 2016: H αρτιότερη τηλεοπτική ποδοσφαιρική κάλυψη ever

Το ποδόσφαιρο που παρήγαγε το Euro 2016 δεν μας έκανε σοφότερους, σε σχέση με την εξέλιξη της προπονητικής. Το θέαμα που προσέφεραν τα 51 παιχνίδια, στα μισά εκ των οποίων η κατοχή της μπάλας είχε την 60-40% σχέση, δηλαδή με μια ομάδα να επιτίθεται και την άλλη να αμύνεται, μειονεκτεί σε ποιότητα και ψυχαγωγία έναντι προηγούμενων διοργανώσεων. Υπήρξε όμως ένας λόγος για να θυμάται κανείς αυτή τη διοργάνωση: η καλύτερη, σκηνοθετικά, τηλεοπτική κάλυψη ποδοσφαιρικών αγώνων.

Πέρα από όλες τις λεπτομέρειες της τεχνολογικής προόδου των παραγωγών, που ήταν ιστορικές, δεδομένου ότι αυτό ήταν το πρώτο Euro με παραγωγή 8 αγώνων σε 4K UHD, η τηλεοπτική κάλυψη άγγιξε, σκηνοθετικά, το ιδανικό. Δεν προσπάθησε να επιδείξει τις (38 στα ματς μέχρι τους προημιτελικούς, 46 στη συνέχεια) κάμερες ανά αγώνα, αλλά προλάβαινε να διηγηθεί μέσα σε ένα σύντομο ριπλέι με “αχρησιμοποίητες” λήψεις όλη την ιστορία μιας φάσης, και μάλιστα με αντίληψη δημοσιογραφική, δηλαδή με παράθεση όλων των βασικών στοιχείων της φάσης, ακόμη και αυτών που μπορεί να μην είχε πιάσει το γυμνό μάτι του τηλεθεατή στην ζωντανή εξέλιξη μιας φάσης. Κι όλα αυτά χωρίς να θυσιάζεται το ποδοσφαιρικό παιχνίδι και η εξέλιξή του στον βωμό ενός φανταχτερού ριπλέι ή μιας ασήμαντης όμορφης εικόνας.

Κι ενώ για τα 51 παιχνίδια εργάστηκαν και συνεργάστηκαν 193 σκηνοθέτες, το ύφος, ο τρόπος, η μέθοδος, και η σκηνοθετική ματιά ήταν τόσο κοινή, τόσο ίδια που έμοιαζε σαν να ήταν ένας ο σκηνοθέτης όλων των αγώνων.

Η UEFA ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ στο επίπεδο της παραγωγής τηλεοπτικού περιεχομένου, του οποίου οι διαφορετικές μορφές και επεξεργασίες ήταν περισσότερες από ποτέ προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες κάθε νέας πλατφόρμας που έχει προστεθεί στην εξέλιξη του χρόνου. Περισσότερο από όλα όμως το γυμνό μάτι του ποδοσφαιρόφιλου τηλεθεατή κρατά την απλότητα και την πληρότητα των μεταδόσεων. Η σκηνοθετική προσέγγιση αξιοποίησε και ανέδειξε στο μέγιστο όλα τα τεχνολογικά εργαλεία υψηλής ευκρίνειας, με συνέπεια να γίνουμε μάρτυρες της αρτιότερης τηλεοπτικής κάλυψης ποδοσφαιρικού τουρνουά στην Ιστορία.

Bonus: Δες παρακάτω τα τηλεοπτικά ρεκόρ ανά χώρα:

Η πιο δυνατή ποδοσφαιρική κινηματογραφική σκηνή: ποδόσφαιρο χωρίς μπάλα

Συνεχίζοντας την κινηματογραφική αναζήτησή μου, γυρεύοντας σημαντικές ταινίες με ποδοσφαιρικές αναφορές, για καλή μου τύχη έπεσα πάνω στο Timbuktu. Σε μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει τον τελευταίο καιρό, της κατηγορίας των ταινιών που σου υπενθυμίζουν πόσο μεγάλο νόημα έχει το σινεμά για την ψυχή και το μυαλό, έπιασα τον εαυτό μου να παρακολουθεί μαγεμένος στα όρια του σοκ μια αριστουργηματική ποδοσφαιρική σκηνή. Σε μια πόλη που ζει υπό την κατοχή εξτρεμιστών Ισλαμιστών που φέρουν τη μαύρη σημαία των τζιχαντιστών, οι πιτσιρικάδες βρίσκουν τρόπο να παίξουν το – απαγορευμένο από τους τζιχαντιστές – αγαπημένο τους παιχνίδι. Παίζουν ποδόσφαιρο χωρίς την μπάλα, που είναι το αποδεικτικό στοιχείο της παράβασης του νόμου.

Περίπου 35 χρόνια από τις πρώτες μου μέρες ως θεατή, δεν είδα ποτέ σε πανί ή σε οθόνη μια πιο δυνατή ποδοσφαιρική σκηνή από αυτή. Σε περίπου 1'.42'' ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας, ο σπουδαίος Abderrahmane Sissako καταφέρνει, χωρίς λόγια, να πει τα πάντα σχετικά με το τι μπορεί να είναι το ποδόσφαιρο, ως βασική τροφή για την ψυχή των παιδιών, των ανθρώπων σε μια εποχή απόλυτης δοκιμασίας.

Αυτή η σκηνή φυσικά δένει τόσο αρμονικά με την πλοκή της ιστορίας, σε μια ταινία – αριστούργημα σκηνοθεσίας. Θα πρότεινα έτσι κι αλλιώς στους φίλους μου το Timbuktu, αλλά αυτή η σκηνή ήταν το ερέθισμα για να δώσω συνέχεια στο προηγούμενο σημείωμά μου και να φωνάξω σε όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο ότι πρέπει να ζήσουν αυτή την πανέμορφη κινηματογραφική ποδοσφαιρική στιγμή.

Οταν το ποδόσφαιρο μεταφέρεται σωστά στο σινεμά

Βλέποντας σινεμά, συνήθως πιάνω τον εαυτό μου έως και να αναγουλιάζει κάθε φορά που πέφτει μπροστά στα μάτια μου μια κινηματογραφική παραγωγή που ακουμπάει με οποιονδήποτε τρόπο το ποδόσφαιρο. Κι αυτό μου συμβαίνει επειδή συνήθως οι κινηματογραφιστές αγγίζουν πολύ επιφανειακά το ποδόσφαιρο, ή το χρησιμοποιούν για να υπηρετήσουν τα στερεότυπά τους. Πολύ σπάνια μου συμβαίνει, όπως φαντάζομαι και σε σένα, και γι' αυτό το αναφέρω συχνά, να μη με ενοχλήσει μια ποδοσφαιρική αναφορά σε ταινία.

Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, με τις οποίες συνήθως ενθουσιάζομαι. Τέτοια αποτελεί το Mustang, μια εξαιρετική ταινία, της οποίας η ιστορία δεν είναι σχετική με το ποδόσφαιρο ή οποιοδήποτε άλλο σπορ. Υπάρχει όμως μια στιγμή σε αυτή την σπουδαία ταινία, με την πρωταγωνίστρια και τις αδελφές της να το σκάνε από το σπίτι για να παρακολουθήσουν ένα παιχνίδι της Trabzonspor, εκμεταλλευόμενες το γεγονός ότι λόγω τιμωρίας για επεισόδια βίας στο γήπεδο επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε γυναίκες. Ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης χρησιμοποιούν αριστουργηματικά το ποδόσφαιρο και αυτή τη μικρή ιστορία ως μηχανισμό εξέλιξης της πλοκής μιας πολύ δυνατής ιστορίας.

Η εξαιρετική ποδοσφαιρική αναφορά (το ποδόσφαιρο προσφέρει μια στιγμή χαράς, εκτόνωσης και ξεγνοιασιάς σε πέντε μικρά, πολύ καταπιεσμένα κορίτσια) είναι αφορμή για να σου προτείνω να δεις την – υποψήφια καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας στα Οσκαρ το 2015 – ταινία, στην περίπτωση που σου έχει διαφύγει. Και αφορμή για να πω τον πόνο μου, δηλαδή ότι ο κινηματογράφος, όπως άλλωστε και οι συγγραφείς, σπανίως παίρνουν το ποδόσφαιρο, όπως και γενικότερα τον αθλητισμό, στα σοβαρά. 

Το πρώτο sports social network είναι στον αέρα

Το sportyverse.com τράβηξε την προσοχή μου από την πρώτη φορά που το επισκέφθηκα, όταν έμαθα την ύπαρξή του στο πλαίσιο μιας μικρής έρευνας που έκανα γυρεύοντας ελληνικές αθλητικές ψηφιακές startups. Κι είναι κυρίως το “αύριο” που βλέπω σε αυτό το κοινωνικό δίκτυο αυτό που προκαλεί το ενδιαφέρον μου, διότι αντιλαμβάνομαι την προοπτική εξέλιξης σε ένα sports social media εργαλείο, το οποίο μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο για τους επαγγελματίες αλλά και τους ερασιτέχνες του αθλητισμού παγκοσμίως.

Η κύρια διαφορά του έναντι των υπόλοιπων αντίστοιχων startups που βρίσκει κανείς στην Ευρώπη είναι ότι δεν αποτελεί μόνο ένα marketplace για τον αθλητισμό, αλλά έχει στηθεί με την ιδέα να γίνει η πλατφόρμα της συνεύρεσης μελών της παγκόσμιας κοινωνίας του αθλητισμού προκειμένου αυτοί να δικτυωθούν, να μοιραστούν εμπειρίες, να ανταλλάξουν πληροφορίες, να “βρεθούν”. Αν κανείς μιλήσει με όρους εφαρμογών, προκειμένου να απλοποιήσει την κουβέντα, το sportyverse συνδυάζει τα εργαλεία και τα πλεονεκτήματα που προσφέρουν σήμερα αθροιστικά το facebook και το linkedin σε έναν άνθρωπο, έναν σύλλογο, έναν επαγγελματία, έναν ερασιτέχνη του αθλητισμού και μάλιστα όλα αυτά τα προσφέρει σε ένα περιβάλλον όπου προοπτικά, εφόσον εξελιχθεί σε επιτυχημένη επιχείριση, θα συγκεντρώνονται μόνο άνθρωποι που ασχολούνται, με οποιαδήποτε ιδιότητα, με τον αθλητισμό. Είναι σαν να δημιουργείται μια μεγάλη ψηφιακή πλατεία στην οποία συναθροίζονται άνθρωποι με κοινό ενδιαφέρον προκειμένου να επικοινωνήσουν, να συνεργαστούν, να συναλλαγούν, να δικτυωθούν.

Στην marketplace διάστασή του, το sportyverse.com δεν υστερεί έναντι των αντίστοιχων πλατφορμών. Δίνει την ευκαιρία στον επαγγελματία αθλητή, προπονητή να δημιουργήσει προφίλ, να εγκαταστήσει το βιογραφικό του και να δηλώσει με αυτό τον τρόπο την παρουσία του στην αγορά. Και αυτή την ευκαιρία δεν την προσφέρει μόνο στους αθλητές και τους προπονητές αλλά στο σύνολο των επαγγελματιών του αθλητισμού. Γιατροί, φυσικοθεραπευτές, διατροφολόγοι, personal trainers, προμηθευτές αθλητικού υλικού, ιδιοκτήτες αθλητικών εγκαταστάσεων, στελέχη διοίκησης αθλητικής εταιρείας, εργαζόμενοι στα αθλητικά media, διαφημιστές και διαφημιζόμενοι του αθλητισμού, εν ολίγοις όλες οι ιδιότητες της στενής αλλά και της ευρείας αθλητικής βιομηχανίας βρίσκουν μια ψηφιακή βιτρίνα για να δηλώσουν την παρουσία τους, σε μια πλατφόρμα που έχει την προοπτική να εξελιχθεί στην μεγαλύτερη ψηφιακή έκθεση επαγγελματικού αθλητισμού.

Στην social media διάστασή του το sportyverse έχει στηθεί για να δώσει σημασία σε όλα τα λιγότερο προβεβλημένα αθλήματα. Το μόνο που έχει να κάνει ένας ερασιτέχνης αθλητής οποιουδήποτε ομαδικού ή ατομικού αθλήματος είναι να δημιουργήσει, αν αυτό δεν υπάρχει ήδη, ένα γκρουπ του αθλήματός του και να αρχίσει να παράγει περιεχόμενο με τις αναρτήσεις του. Κάπως έτσι μέλη κοινωνίας αθλημάτων σαν το μπάντμιντον, το κέρλινγκ, το beach tennis, τη σκοποβολή, την τοξοβολία, ή οποιοδήποτε άλλο σπορ θα μπορέσουν να συναθροιστούν, να χαρτογραφηθούν ως κοινωνία, να δικτυωθούν, να εντοπίσουν αλλήλους και τελικά να βρεθούν για να ανταλλάξουν εμπειρίες και πληροφορίες και να συναντηθούν.

Ο επισκέπτης του sportyverse.com μαθαίνει από την πρώτη του επίσκεψη ότι αυτή η πλατφόρμα επιδιώκει να αγκαλιάσει τους αθλητές και όλα τα μέλη της κοινωνίας των παραολυμπιακών αθλημάτων και των αθλημάτων των Special Olympics. Το sportyverse επιχειρεί να δημιουργήσει κάτι που δεν υπάρχει, μια πλατφόρμα επικοινωνίας όλων αυτών των ανθρώπων που δυσκολεύονται να εντοπίσουν αλλήλους και να συναθροιστούν, συμπληρώνοντας ένα πολύ μεγάλο κενό.

Το sportyverse.com δίνει τη δυνατότητα στις ομοσπονδίες όλων των αθλημάτων, ανά την Ευρώπη και τον κόσμο, να δημιουργήσουν και συγχρόνως να ενεργοποιήσουν την κοινότητα των μελών τους, και την ίδια στιγμή να δημιουργήσουν μια βάση μελών που θα τις βοηθά στην προσπάθεια που κάνουν για να προσελκύσουν χορηγούς και χρηματοδότες. Είναι η πρώτη φορά που μια ψηφιακή πλατφόρμα παρέχει τέτοιο εργαλείο σε ομοσπονδίες αθλημάτων μικρότερης απήχησης από αυτή που έχουν τα δημοφιλή αθλήματα σαν το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και τον επιπλέον λόγο ότι η ιδέα και η επιχείριση υλοποίησής της γίνεται κυρίως από Ελληνες, παρακολουθώ στενά την εξέλιξη μιας startup που έχει την προοπτική να εξελιχθεί σε ένα από τα πολυτιμότερα εργαλεία επικοινωνίας και προβολής που υπήρξαν ποτέ στον αθλητισμό. 

Μια συνάντηση που με έκανε καλύτερο

Είναι από τις στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου να χαίρεται πολύ που τα γραπτά μένουν. Διότι σου δίνει άλλη ικανοποίηση να ακολουθείς τον συρμό, και να χειροκροτείς με τον λόγο σου το αποτέλεσμα, δηλαδή – στην προκειμένη περίπτωση – την πρόκριση της Πορτογαλίας στον τελικό του Euro 2016, και είναι άλλη η ικανοποίηση που νιώθεις όταν διαπιστώνεις ότι είδες καλά.

Παραμονές της έναρξης του τουρνουά έγραψα, τόσο στο blog μου στο gazzetta, όσο και στην Kingbet που μου ζήτησε να βάλω σε ένα σημείωμα τις σκέψεις και τις εκτιμήσεις μου για το Euro, ότι βλέπω την Πορτογαλία να φτάνει μακριά. Και επειδή προφανώς δεν είχα δει όνειρο, εξηγούσα ότι στηρίζω το “ποντάρισμα” στην δουλειά του Φερνάντο Σάντος, που μπορώ να την εκτιμώ και να τη ζυγίζω από μακριά, και στην συνείδηση του Κριστιάνο Ρονάλντο ότι αυτή είναι η τελευταία μεγάλη ευκαιρία του να πετύχει κάτι σημαντικό με την Πορτογαλία.

Το βράδυ της Τετάρτης με βρήκε να θυμάμαι το κεφάλαιο που έγραψα στο “Μια φορά στη ζωή μας”, ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2013 για πολύ καλό σκοπό. Η ιδέα ήταν να βάλουμε, καμιά 20αριά αθλητικοί δημοσιογράφοι, σε αυτό το βιβλίο από ένα κεφάλαιο για την “πρώτη μας φορά”, δηλαδή είτε τη συνάντησή μας με μια προσωπικότητα του αθλητισμού είτε μια αθλητική εμπειρία που μας σημάδεψε. Είχα επιλέξει να γράψω για την συνάντηση που επηρέασε όσο καμιά άλλη την αντίληψή μου για το ποδόσφαιρο. Για την ιστορία της γνωριμίας και της σχέσης που ανέπτυξα στη διάρκεια των χρόνων με τον Φερνάντο Σάντος.

Το σημερινό πρωινό με βρήκε να ξαναδιαβάζω εκείνο το κεφάλαιο, το οποίο πλέον αφορά έναν προπονητή που έφερε τον εαυτό του στον τελικό ενός Euro. Το έκανα όχι τόσο για να φρεσκάρω τη μνήμη μου, ούτε με τη νοσταλγία που ξεφυλλίζει κανείς ένα φωτογραφικό άλμπουμ, αλλά πρωτίστως για να υπενθυμίσω στον εαυτό μου πόσο τυχερός πρέπει να νιώθει για αυτή τη συνάντηση, αυτή τη γνωριμία που εξελίχθηκε στην ωραιότερη σχέση που ανέπτυξα με προπονητή ποδοσφαίρου, από την οποία έχω ευεργετηθεί. Ναι, έχει και αυτά η αθλητική δημοσιογραφία. Δεν έχει μόνο μπράβους, λαμόγια, κακοποιούς, νταβατζήδες, διαφθορά, βία, τοξικά.

Κάπως έτσι, ίσως σε μικρότερο βαθμό, νιώθω ότι αισθάνονται εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, ποδοσφαιρόφιλοι και μη, οι οποίοι τούτες τις μέρες γεμίζουν τον τοίχο του Φερνάντο Σάντος στο facebook με μηνύματα αγάπης και υποστήριξης. Είμαστε τυχεροί που βρέθηκε εδώ, πολύ τυχεροί που πήρε στα χέρια του την Εθνική Ελλάδας. Οχι μόνο επειδή την οδήγησε στην 8αδα του Euro και μια ανάσα από την 8αδα του Μουντιάλ, αλλά κυρίως επειδή μας έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πώς μας αξίζει, σε ανθρώπινο επίπεδο, να μας συμπεριφέρονται. Ο Σάντος νιώθει αυτές τις μέρες ότι οι Ελληνες είναι στο πλευρό του. Και του άξιζε αυτό το δώρο από μια χώρα που, όχι μόνο ποδοσφαιρικά, ευεργετήθηκε από το πέρασμά του. 

Bonus: Αν δεν την είχες δει, θα σου πρότεινα να δεις μια συζήτηση που είχαμε κάνει, για τον OTETV, παραμονές του ταξιδιού του στη Βραζιλία για το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Σιγά σιγά, η ελληνική αθλητική αγορά αλλάζει

Μου δίνει μεγάλη χαρά που διαπιστώνω, σε κάθε παρόμοια ευκαιρία, σαν αυτή της δημοσίευσης ενός σημειώματος που πόσταρα στο blog μου στο gazzetta.gr σχετικά με τα ελληνικά αθλητικά starups (μπορείς να το βρειςπατώντας εδώ), την αναβάθμιση της ελληνικής αθλητικής αγοράς. Για την ακρίβεια ανακαλύπτω μια σειρά από ανθρώπους που έχουν σπουδάσει διαφορετικές διαστάσεις της αθλητικής επιστήμης, που κουβαλούν διεθνείς παραστάσεις και επιρροές και επιχειρούν να ανακαινίσουν και να αναβαθμίσουν μια παρωχημένη και μίζερη αθλητική αγορά σαν την ελληνική. Με γοητεύει το γεγονός ότι τα σχέδια των περισσότερων είναι εξωστρεφή και μεγαλόπνοα, δηλαδή ότι είτε επιχειρούν να χτίσουν ή να εργαστούν πάνω σε κάτι που θα περνά τα ελληνικά σύνορα και όρια, είτε επιχειρούν να εφαρμόσουν στην Ελλάδα εφαρμοσμένα μοντέλα στην διεθνή αγορά, τα οποία όμως παραμένουν καινοτόμα για την Ελλάδα.

Γράφω αυτό το σημείωμα κυρίως για να ενθαρρύνω όλους εσάς, τους φοιτητές, μελετητές της διοίκησης αθλητικών επιχειρήσεων και τα μέλη της ελληνικής αθλητικής αγοράς να συνεχίσετε να μου στέλνετε μηνύματα και να μοιράζεστε τις ιδέες σας μαζί μου. Απολογούμαι για τις – συνήθως – καθυστερημένες απαντήσεις μου λόγω φόρτου, αλλά, όπως πολλοί έχετε διαπιστώσει, πάντοτε αντιδρώ, κάθε φορά που με μεγάλη χαρά ανακαλύπτω ακόμη έναν αξιόλογο Ελληνα που δραστηριοποιείται ή επιδιώκει να δραστηριοποιηθεί στην αγορά του ελληνικού αθλητισμού.

Κάνοντας την σύγκριση ανάμεσα στον αθλητικό κόσμο που συναναστρεφόμουν περίπου 24 χρόνια πίσω, όταν ξεκινούσα στην αθλητική δημοσιογραφία και τον σημερινό πιάνω τον εαυτό μου να χαμογελά. Το χαμόγελο πηγάζει από την διαπίστωση ότι καιρό με τον καιρό γίνονται όλο και περισσότεροι οι κανονικοί, σύγχρονοι, πολιτισμένοι και επιμορφωμένοι ή εκπαιδευμένοι Ελληνες που μπαίνουν ή επιχειρούν να μπουν στον αθλητισμό. Καιρό με τον καιρό μπορεί να καταφέρετε να φτιάξετε τον αθλητικό κόσμο, να τον αλλάξετε, να τον εκσυγχρονίσετε, να τον αναβαθμίσετε. Για εσάς και τα παιδιά μας.